Sztuka leniuchowania. O szczęściu nicnierobienia - U. Schnabel

Ile razy w życiu przyszło mi powiedzieć, że nie mam na nic czasu, trudno będzie zliczyć. Czas przelatuje między palcami chyba każdemu z nas. Szkoła, praca, dom, obowiązki, załatwianie, latanie po urzędach, po lekarzach, po sklepach, a wskazówki zegara niemiłosiernie tykają, uświadamiając nam, że o cholera, już tak późno?! Pośpiech zaczyna wywierać na nas presję, pojawia się stres, którym dzielimy się z innymi, a on, jak ten wirus, rozprzestrzenia się coraz dalej i dalej. Oj, przydałaby się chwila wytchnienia, słodkie pięć minut relaksu. Ale jak, skoro jeszcze tyle na głowie? Gdzie tam czas na lenistwo, toż to takie nieproduktywne!

I tu Was zaskoczę, bo leniuchowanie i odrobina nicnierobienia jest jak najbardziej produktywnym zajęciem. Bo przecież człowiek to nie maszyna, co tylko na najwyższych obrotach śmiga i za jeszcze lepszym goni. A dla tych, co myślą, że jak roboty mogą funkcjonować, to przypominam, że każdy sprzęt się kiedyś psuje - wszak powszechnym zjawiskiem jest wypalenie zawodowe. Dlatego trzeba wprowadzić w życie odrobinę równowagi i harmonii, do wiecznej gonitwy i pośpiechu dodać odrobinę spokoju i relaksu. Bo każdemu z nas potrzebny jest odpoczynek, krótka drzemka, by odzyskać siły, kilka minut z książką czy muzyką w słuchawkach, by oderwać myśli od obowiązków i pośpiechu.

W swojej publikacji, Ulrich Schnabel próbuje nauczyć nas sztuki leniuchowania, sztuki bardzo cennej w dzisiejszych czasach, kiedy to coraz częściej przychodzi nam zapominać o naturalnej potrzebie zwykłego nicnierobienia, wyłączenia myśli, głębokiego relaksu. I nikt nie mówi tu o tym, by być leniem patentowym, leżeć cały dzień na kanapie, dłubać w nosie i bawić się pilotem, oglądając głupoty w tv. Zapomnijcie o wizji Ferdka Kiepskiego, bo nie o to tutaj chodzi. Prawda jest taka, że w gonitwie za codziennością, brakuje nam momentów wytchnienia, które sprawiają, że stajemy się spokojniejsi, bardziej kreatywni, a co za tym idzie, paradoksalnie bardziej wydajni. 

Autor Sztuki leniuchowania w swoim poradniku dla duszy, jak sam go nazwał, zaczyna od przedstawienia rdzenia problemów z wiecznym pośpiechem, przedstawiając nam przyczyny, a później również i skutki, braku czasu na nicnierobienie. I niby mówi o rzeczach oczywistych, które po przeczytaniu wydają się wszystkim znane, ale prawda jest taka, że w codziennej harówce zapominamy o takich podstawach, jak chwila oddechu. Śmieszne jest to, a jednocześnie również smutne, że powstało tyle nowych wynalazków, stworzonych po to, żeby zaoszczędzić czas (mikrofalówki, maile, speed-dating czy kursy efektywnego zarządzania czasem), a w gruncie rzeczy i tak nam go brakuje! Jak to? Ano tak to, że jak mamy więcej przestrzeni czasowej, to próbujemy wcisnąć w nią więcej, żeby wycisnąć z całego dnia jeszcze lepsze efekty. I nie przejdzie nam przez myśl, że moglibyśmy ten zaoszczędzony czas poświęcić na lenistwo, które dodałoby nam energii, o nie. Jak to, lenistwo? Przecież to takie obrzydliwe, tylko nieroby się lenią. A wcale że nie! Bo John Lennon też się lenił, a jakich wielkich rzeczy dokonał. Wielcy wynalazcy też się lenili, zażywając drzemek w ciągu dnia. Okazuje się, że te wszystkie odkrycia nie powstały dzięki ciężkiej pracy, a wręcz przeciwnie, dzięki odrobinie lenistwa!

Wracając do samego poradnika, to uważam, że jest to lektura obowiązkowa dla każdego, kto boryka się z niedoborem czasu, kto pracuje zbyt wiele, kto nieuchronnie zbliża się do własnego końca i wypalenia. Książka napisana jest w bardzo przystępny sposób, tak życiowo i z jajem. Choć nie brakuje w niej odniesień do innych naukowych tytułów, to czyta się ją bardzo lekko i przyjemnie. Miło się z nią leniuchuje, a do tego otwiera nam oczy na rzeczywistość, która nas omija przez to, że tak gonimy za lepszym, nowszym, innym. Na koniec przytoczę Wam anegdotę, która opowiedziana była przez autora - niech właśnie ona zachęci Was do lektury tej książki ;)

Był sobie pewien rybak i wielki przedsiębiorca. Rybak żył skromnie, raz dziennie wypływał stateczkiem na połów, wracał i odpoczywał. Wtedy pojawił się wielki przedsiębiorca z pytaniem, dlaczego ów rybak nie wypływa na morze częściej, wtedy mógłby zarobić więcej, kupić kolejny kuter, a potem kolejny, założyć firmę, mieć więcej pieniędzy, rozszerzyć działalność, być bogaczem, mieć wszystko. Rybak zadał tylko jedno pytanie: po co? Na to przedsiębiorca, że mógłby wtedy w spokoju odpoczywać i niczym się nie martwić. A rybak w odpowiedzi rzekł: przecież robię to właśnie teraz ;)

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa MUZA SA