Kings of Leon: Sex on Fire

Autor: Michael and Drew Heatley
Tytuł: Kings of Leon: Sex on Fire
Wydawnictwo: Sine Qua Non
Tłumaczenie: Agnieszka Brodzik
Liczba stron: 288 + zdjęcia
Oprawa: miękka ze skrzydełkami

Muzyka jest bardzo ważnym elementem mojego codziennego życia. Bez niej nie wyobrażam sobie przemieszczania się (pieszo lub komunikacją miejską), sprzątania czy... kąpieli (zalety radia pod prysznicem). Dramatem staje się dla mnie podróż autobusem bez ulubionych dźwięków sączących się ze słuchawek odtwarzacza leżącego sobie wygodnie w kieszeni. Nawet nie zliczę razów, kiedy wychodząc z domu zdawałam sobie sprawę, że padła mi bateria i będę musiała słuchać jazgotu współtowarzyszy podróży, którymi często były rozgadane po weekendowych przygodach studentki. Płacz, lament i zgrzytanie zębów. Najgorzej było, kiedy odtwarzacz ogłosił całkowitą kapitulację i zepsuł się doszczętnie. Deprecha murowana, gdy przez prawie miesiąc musiałam obejść się bez muzyki w podróży. Never again.

Ale na ogół wszystko jest ok, a wtedy mogę spokojnie cieszyć się ukochanymi kawałkami, które towarzyszą mi krok w krok do celu moich pieszych, w ostatnim czasie, wojaży. Muzyka, której słucham jest różnorodna - od starych rockowych kawałków pełnych ostrych gitarowych brzmień, przez czarne rytmy do kołysania biodrami, po najnowsze piosenki, które katowane są w radiu do upadłego. Wśród tej mieszaniny gatunków znalazło się miejsce dla Kings of Leon i ulubionej płyty Only by the Night (ciekawostka: każdy tytuł płyty KoL ma 5 sylab). Dlatego właśnie, kiedy znalazłam w zapowiedziach Wydawnictwa Sine Qua Non biografię tejże kapeli wiedziałam, że muszę ją mieć. Nieważne, że nie nazwę siebie fanką KoL, bo nie jeżdżę na ich koncerty i nie rzucam majtkami w tłum licząc, że trafią na scenę. Ważne, że chciałam poznać ich bliżej.

źródło

 I poznałam całkiem dobrze, z całym bogactwem inwentarza, od stron dobrych, przez te złe i niemoralne. Kings of Leon to kapela rodzinna - trzech braci i kuzyn: Caleb, Jared, Nathan i Matthew Followillowie pochodzący ze stanu Tenneesee. Prawda jest taka, że zaczynali od zera, bo w gruncie rzeczy byli na bakier ze śpiewaniem, z graniem na instrumentach również. Więc skąd wziął się ich sukces, światowy rozgłos, skoro byli tylko lokalną grupą muzyków, do której Ameryka odnosiła się po macoszemu? Praca, praca i jeszcze raz praca. I kupa szczęścia, bo mam wrażenie, że Followillowie mieli go czasami więcej niż rozumu.

W biografii napisanej przez rodzinny duet Heatley - ojca i syna: Michaela i Drew, poznajemy zespół Kings of Leon od samego początku: burzliwego, w krainie alkoholem i dragami płynącej. Chłopaki zaczynali dosyć chaotycznie, przede wszystkim interesując się życiem jak prawdziwi królowie rock'n'rolla, pijąc, paląc i zapraszając do swoich łóżek co rusz nowe dziewczyny. Niemniej jednak coraz częściej zaczęła wkradać się do ich codzienności muzyka, którą próbowali tworzyć, aż ta zajęła główną jej część stając się najważniejszym elementem. Chłopakom nie było łatwo, szczególnie na początku, bo zmagali się z wieloma porównaniami do innych kapel, których z czasem mieli dosyć. Ale mieli swoje marzenia i wyznaczone cele, do których sukcesywnie dążyli. Kiedyś byli supportem dla U2, teraz to U2 supportuje Kings of Leon.

źródło

W książce panów Heatley poznajemy zespół chronologicznie, według wydawanych albumów i singli. Każda z płyt jest wnikliwie analizowana, łącznie z atmosferą kawałków, zmianami jakie zachodziły w stylu KoL oraz zmianami jakie towarzyszyły w życiu chłopaków z zespołu. Autorzy tej biografii nie owijali w bawełnę, nie starali się ukryć tego, że Kings of Leon nie należą do świętych i nie wylewają za kołnierz. Podczas czytania tej książki miałam wrażenie, że Followillowie należą do trudnych osób, które wciąż jeszcze nie nauczyły się szacunku do fanów, którzy jakby nie było, stoją za ich sukcesem. Niemniej jednak podobało mi się to, że nikt nie próbuje tego zatuszować - KoL są tacy, jacy są i w tej książce możemy poznać całą prawdę o nich - tą dobrą i złą, o której niejedni chcieliby zapomnieć. Dzięki tej biografii mogłam poznać lepiej zespół, którego muzyka towarzyszy mi przy codziennych czynnościach. Dzięki wnikliwym analizom kawałków i własnym wrażeniom Followillów na ich temat, mogłam na nowo poczuć swoje ulubione piosenki, usłyszeć w nich coś innego, świeżego. Fajnym dodatkiem do tej publikacji jest również wstawka z kilkoma fotografiami zespołu, choć żałuję, że nie była ciut obszerniejsza. Jednakże myślę, że to nie lada gratka dla fanów tej kapeli, która zagościła na tegorocznym Open'erze - jeśli ktoś lubi muzykę KoL śmiało może się zaopatrzyć w tę biografię, która ponoć jest pierwszą pełnowymiarową. Polecam.

  

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Sine Qua Non

----------------------------------------------------------------------------------

PS. Jeśli lubicie odwiedzać mojego bloga to pamiętajcie o głosowaniu w konkursie eBuka2013 - wystarczy wysłać maila na ebuka@duzeka.pl w temacie wpisując Kamykowa Czytelnia i już! :)