W jednej osobie - John Irving

Autor: John Irving
Tytuł: W jednej osobie
Tytuł oryginału: In One Person
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Liczba stron: 528
Oprawa: miękka ze skrzydełkami

Z Irvingiem i jego twórczością stykam się po raz pierwszy, więc obce są mi zachwyty i peany na jego cześć. Ponoć jest jednym z najwybitniejszych amerykańskich pisarzy. Ponoć jego książki zachwycają czytelników, co sprawia, że trafiają one na wszystkie najbardziej znane amerykańskie listy bestsellerów. Ponoć, ponoć… Wszystko to pogłoski, plotki, domniemania, a wszystko to do czasu, kiedy człowiek sam wreszcie ma okazję zetknąć się z tym autorem niczym bóstwo czczonym spośród innych pisarzy. Ok, przesadzam z tym czczeniem, ale prawda jest taka, że Irving jest znany, lubiany i ceniony. A czy i ja trafię do tego grona wiernych fanów? O tym później, bo na początku będzie garść słów o fabule i o tym, co autor zaserwował nam w swojej najnowszej, trzynastej już powieści.  

„W jednej osobie” opowiada nam historię młodego chłopaka, teraz już siedemdziesięcioletniego mężczyzny, który boryka się z pociągiem do niewłaściwych osób. Trudno mu oswoić się ze swoim biseksualizmem, który wciąż napiętnowany jest w jakiś sposób, we wczesnych latach sześćdziesiątych, w małych, ograniczonych miasteczkach i nie tylko. Osierocony przez ojca William, stara się odnaleźć się w wielkim świecie, szukając przede wszystkim własnego ja. Droga ta nie należy do najłatwiejszych, w szczególności, że przez większość czasu obraca się wśród rówieśników tej samej płci, nie mogąc ujawnić swoich ciągot.

Billy opowiada nam o swojej rodzinie – naiwnej matce, która próbowała go wychować, ojcu, o którym wie niewiele, dziadku, który lubi przebierać się w kobiece ciuszki oraz o pannie Frost, bibliotekarce, która jest jego pierwszą i najsilniejszą fascynacją, która z jednej strony go przeraża, a z drugiej niesamowicie podnieca. Młody William starając się dotrzeć do własnego ja, ukrytego gdzieś w głębi zagmatwanego charakteru, próbuje różnych innych rzeczy, które mają pomóc mu zrozumieć, dlaczego tak bardzo pociągają go mężczyźni. Bycie „innym”  jest naprawdę ciężkie dla młodego człowieka, gdy homoseksualizm wciąż traktowany jest jak choroba, którą należy wyleczyć.

John Irving zajął się trudnym tematem. Cofnął nas nieco w czasie, byśmy mogli zerknąć we wczesne lata sześćdziesiąte, kiedy to bycie homoseksualistą, biseksualistą, czy też transseksualistą stawało się coraz bardziej popularne, lecz wciąż traktowane jako złe, chore i niemoralne. W rezultacie te coraz częstsze akty ujawniania się i istna rewolucja obyczajowa, przełożyły się na tragiczną epidemię AIDS, o której to Irving też wspomina w swojej książce. Wygląda więc na to, że te pogłoski, o których przyszło mi napomknąć parę akapitów wyżej, okazują się słuszne. Ale czy na pewno?

Chyba nie. Odpowiadając na pytanie zadane nieco wyżej, czy i ja dołączę do grona wiernych fanów Irvinga, odpowiadam: nie, nie dołączę. Owszem, Irving pisze bardzo ciekawie, interesująco, poruszając trudną tematykę, co cenię sobie w książkach, ale nie potrafię odpuścić mu tego, jak bardzo mnie zanudził na samym początku. Nie zgraliśmy się, tyle. Chyba przez 2 tygodnie męczyłam się z tą książką – z początkiem, który co rusz serwował mi długie i nudne fragmenty poprzetykane cytatami z różnych dzieł i sztuk teatralnych.  Fabuła wlokła mi się niemiłosiernie, zdania wydłużały w nieskończoność, a ja modliłam się o rychły koniec tej super nowości. I wiecie co? Jeśli tak wyglądają inne książki Irvinga, to chyba sobie daruję. Jeśli nie, wyprowadźcie mnie z błędu i tchnijcie trochę nadziei na coś lepszego.

Właśnie to rozwlekanie i męczenie mnie jest moim głównym zarzutem wobec „W jednej osobie”, gdyż poza tym było naprawdę dobrze. Ale nie lubię czytać książki na siłę, bo muszę, bo trzeba, a ona mnie trzyma za gardziel i nie puszcza, i targa mnie, i czuję się jakby mnie kto przykuł do jakiego narzędzia tortur. Wszystko ładnie pięknie, ale. Jest ale, którego ja przeskoczyć nie potrafię, ale może Wam się uda. Spróbujcie i odkryjcie przede mną fenomen Irvinga.

Moja ocena: 7/10

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Prószyński i S-ka